ΑΡΜΟΝΙΑ

30/10/2008 12:02:37 πμ

ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ
ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Η ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠ’ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΟΥ ΠΕΤΡΩΣΕ.
ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΦΙΛΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΑΙ ΗΛΘΕ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΔΡΟΣΙΑΣ.
ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΚΑΤΙ ΙΔΕΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΧΘΕΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΙΑ,
ΑΓΝΩΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ.
ΜΕ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΞΑΝΑ.
ΦΤΑΝΕΙ ΛΙΓΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΓΗ
ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ Τ’ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΑ ΝΕΙΑΤΑ ΜΑΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ
ΚΙ ΑΣ ΖΟΥΣΑΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ
ΣΕ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΣΕ ΖΩΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΟΡΚΟΥΣ ΙΣΩΣ.
ΤΙ ΟΡΚΟΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΝΟΙΞΗΣ!
ΜΟΥ ΗΛΘΕ ΠΑΛΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΔΡΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ .

ΣΕΒΗ