poetry in motion..ΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ

Φλόριδα Ιανουάριος 2005

Κι όμως εκείνος ο πόθος που’ χα μεγάλωσε πάλι.
Μοιάζει η θάλασσα γνώριμη όπως και τούτοι οι γλάροι.
Πάνω στου ήλιου τα χρώματα που ανεβαίνει δεσπότης,
Βλέπω διάφανα όμορφη και φωτεινή τήν Ελλάδα
Στην πολιτεία τού Νότου.


WISCONSIN 2002
Σ’ εκείνον τόν βασιλεμένο δρόμο,
Ετάραξ’ η ιστορία σου τα χείλη.
Κι ο άνεμος που πέρναγε,
σάν πώς κτυπά τά παραθύρια ο Βορηάς,
τήν λύπη μας εσφράγισε στα μάτια τών αστέρων.
Το ανεμόκτυπο τού έρωτα
παρέσυρε τήν θλίψη μας σαν τήν γοργή φωτιά,
αφήνοντας βαθειά στήν θύμηση,
τήν στάχτη πού θα έφερνε η λησμονιά.-